Dżuma, epidemia XXI wieku – to coraz częściej pojawiające się określenia cukrzycy.
Powołując się na International Diabetes Feredation (IDF), tą chorobą społeczną dotkniętych jest około 425 mln osób dorosłych, w tym aż 212 mln to chorzy niezdiagnozowani. Dane przedstawione przez International Diabetes Feredation nie są optymistyczne. Szacuje ona 630 mln chorych w 2045 roku. Jako główny czynnik wskazuje się obecny tryb życia – między innymi brak aktywności fizycznej oraz złe nawyki żywieniowe.
Jednym, coraz częściej występującym powikłaniem jest zespół stopy cukrzycowej (ZSC). W Polsce aż u 10% pacjentów diabetologicznych diagnozuje się owrzodzenie w obrębie stopy.
Światowa Organizacja Zdrowia definiuje zespół stopy cukrzycowej jako zakażenie i/lub owrzodzenie, i/lub destrukcję tkanek głębokich stopy, w tym kości, spowodowane uszkodzeniem nerwów obwodowych i/lub naczyń krwionośnych stopy o różnym stopniu zaawansowania.
Złożoność, wielodyscyplinarny charakter choroby wymaga pracy w interdyscyplinarnym zespole terapeutycznym. Zaangażowanie specjalistów z zakresu chirurgii, angiologii, epidemiologii, ortopedii, okulistyki, diabetologii, nefrologii, rehabilitacji, podologii oraz edukatora diabetologicznego, jak pokazują badania, może zmniejszyć ryzyko powstania powikłań nawet do 85%.
